ورزش می تواند به عنوان درمانی برای بیماری کبد چرب غیر الکلی استفاده شود

طبق تحقیقات جدید محققان کالج پزشکی پن استیت، 150 دقیقه فعالیت هوازی متوسط ​​تا شدید در هفته که توسط وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده توصیه می شود، می تواند چربی کبد را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. متاآنالیز 14 مطالعه قبلی این تیم تأیید می کند که ورزش منجر به کاهش معنی دار بالینی چربی کبد برای بیماران مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی می شود. در حالی که تحقیقات قبلی نشان می‌داد که فعالیت بدنی مفید است، میزان خاصی از ورزش مورد نیاز برای بهبود بالینی معنی‌دار را تعیین نکرده بود.

یافته های ما می تواند به پزشکان این اطمینان را بدهد که ورزش را به عنوان درمانی برای بیماری کبد چرب غیر الکلی تجویز کنند. داشتن یک مقدار هدف از فعالیت بدنی برای هدف گذاری برای مراقبت های بهداشتی و متخصصان ورزش مفید خواهد بود تا رویکردهای شخصی سازی شده را توسعه دهند زیرا به بیماران کمک می کند سبک زندگی خود را اصلاح کنند و از نظر بدنی فعال تر شوند.”

جاناتان استاین، دانشیار پزشکی و علوم بهداشت عمومی، و متخصص کبد در مرکز پزشکی میلتون اس.

بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) نزدیک به 30 درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می دهد و در طول زمان می تواند منجر به سیروز که به عنوان زخم کبد نیز شناخته می شود، شود. هیچ درمان دارویی تایید شده یا درمان موثری برای این بیماری رایج وجود ندارد. با این حال، تحقیقات نشان داده است که ورزش می تواند چربی کبد، آمادگی جسمانی، ترکیب بدن و کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد.

به گفته استین، تحقیقات قبلی استنباط نکرده بودند که «دوز» مورد نیاز ورزش برای کمک به بیماران مبتلا به NAFLD برای دستیابی به بهبود بالینی معنی‌دار چیست. به عنوان حداقل 30 درصد کاهش نسبی چربی کبد که با تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) اندازه گیری می شود، تعریف می شود.

استاین 14 مطالعه را با مجموع 551 فرد مبتلا به NAFLD و در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده شامل مداخلات ورزشی، مرور کرد. تیم او داده های جمع آوری شده از تمام مطالعات از جمله سن، جنس، شاخص توده بدنی، تغییر وزن بدن، رعایت رژیم ورزشی و چربی کبد اندازه گیری شده با MRI را ارزیابی کردند.

هدف اولیه محققان در این مطالعه بررسی ارتباط بین تمرین ورزشی و بهبود بالینی مرتبط در چربی کبد بود. مستقل از کاهش وزن، تیم دریافتند که تمرین ورزشی 3/2 برابر بیشتر احتمال دارد که به پاسخ درمانی معنادار بالینی دست یابد (بیشتر یا مساوی 30 درصد کاهش نسبی چربی کبد اندازه گیری شده با MRI) در مقایسه با مراقبت های بالینی استاندارد.

در تجزیه و تحلیل ثانویه، تیم تعیین کرد که “دوز” بهینه ورزش برای دستیابی به بهبودهای بالینی معنی دار در چربی کبد چیست. آنها دریافتند که 39 درصد از بیمارانی که بیش از 750 کار معادل متابولیک (مثلاً 150 دقیقه پیاده روی سریع در هفته) تجویز کرده بودند، در مقایسه با تنها 26 درصد از دوزهای کمتر ورزش، به درمان قابل توجهی دست یافتند. این همان مقدار فعالیت بدنی است که توسط انجمن گوارش آمریکا و انجمن اروپایی برای مطالعه کبد توصیه شده است. نتایج در مجله آمریکایی گوارش منتشر شد.

به گفته استین، زمانی که این مقدار ورزش تجویز شد، کاهش‌های مرتبط بالینی در چربی کبد اندازه‌گیری شده با MRI با سرعتی مشابه آنچه در آزمایش‌های اولیه داروی NASH در ارزیابی داروهایی که تولید چربی را متوقف می‌کنند، گزارش کردند، به دست آمد.

استاین، محقق انستیتوی سرطان ایالت پن، می‌گوید: «ورزش یک اصلاح سبک زندگی است، بنابراین این واقعیت که ممکن است با توانایی درمان‌های در حال رشد برای دستیابی به نتایج مشابه مطابقت داشته باشد، بسیار مهم است. پزشکانی که به بیماران مبتلا به NAFLD مشاوره می دهند باید این میزان فعالیت را به بیماران خود توصیه کنند. پیاده روی سریع یا دوچرخه سواری سبک به مدت 1/2 ساعت در روز پنج بار در هفته تنها نمونه ای از برنامه هایی است که این معیارها را برآورده می کند.

استاین گفت که تحقیقات بیشتری، به ویژه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده کنترل‌شده، برای تأیید یافته‌های آن‌ها و مقایسه تأثیر دوزهای مختلف تمرینی سر به سر لازم است.

کارا دی جوزف و روهیت لومبا از دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو. زک پتیسون، الکس هرینگتون، کاترین اشمیتز و ورنون چینچیلی از کالج پزشکی ایالت پن نیز در این تحقیق مشارکت داشتند. محققان ایالت پن هیچ تضاد منافعی برای افشای آن ندارند.

این تحقیق توسط مؤسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی مؤسسه ملی سلامت (شماره جایزه K23DK131290) پشتیبانی شده است. مسئولیت محتوا صرفاً بر عهده نویسندگان است و لزوماً بیانگر دیدگاه‌های رسمی مؤسسه ملی بهداشت نیست.