درمان زودهنگام بیماری چشمی مرتبط با دیابت باعث بهبود حدت بینایی نمی شود

بر اساس یک مطالعه بالینی از شبکه شبکیه چشم DRCR، در حالی که درمان زودهنگام بیماری چشمی مرتبط با دیابت، پیشرفت به بیماری شدید را کند کرد، اما در مقایسه با درمان بیماری شدیدتر پس از توسعه، حدت بینایی را بهبود بخشید. این مطالعه توسط مؤسسه ملی چشم (NEI) که بخشی از مؤسسه ملی بهداشت است، تأمین مالی شد.

راج ماتوری، MD، دانشکده پزشکی دانشگاه ایندیانا و شرکای Midwest که رئیس پروتکل این چهار نفر است، گفت: «این مطالعه نشان می‌دهد که نظارت منظم بیماران از نظر عوارض دیابت تهدیدکننده بینایی و درمان چشم‌ها تنها در صورت نیاز بهترین رویکرد است. -سال تحصیلی این گزارش امروز در مجله انجمن پزشکی آمریکا (JAMA).

داروهای ضد فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (anti-VEGF) می توانند به طور قابل ملاحظه ای خطر از دست دادن بینایی را در اثر رتینوپاتی دیابتی کاهش دهند. با این حال، ارائه دهندگان مراقبت از چشم مطمئن نیستند که چه زمانی درمان باید شروع شود تا به بهترین نتیجه بلندمدت دست یابد. Anti-VEGF از طریق تزریق به چشم تزریق می شود، بنابراین پزشکان باید خطرات عوارض جانبی و هزینه و ناراحتی درمان را در مقابل مزایای بالقوه درمان ارزیابی کنند.

رتینوپاتی دیابتی زمانی رخ می دهد که دیابت بر رگ های خونی شبکیه حساس به نور چشم تأثیر می گذارد. در مراحل اولیه، دیابت رگ های خونی شبکیه را ضعیف می کند و باعث نشت مایعات به شبکیه اطراف می شود. این مرحله رتینوپاتی دیابتی غیر پرولیفراتیو (NPDR) نامیده می شود. تجمع مایع در شبکیه، که ادم ماکولا دیابتی نامیده می شود، از عوارض رتینوپاتی دیابتی است و می تواند منجر به از دست دادن بینایی شود. پیشرفت بیماری به رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو (PDR)، که در آن عروق خونی جدید و غیرطبیعی در شبکیه شروع به رشد می کنند، می تواند بینایی را نیز تهدید کند.

محققان با بودجه NEI ارزیابی کردند که آیا درمان افراد مبتلا به NPDR با داروی ضد VEGF Eylea (aflibercept) می تواند از کاهش بینایی جلوگیری کند یا خیر. در این مطالعه 328 شرکت‌کننده با 399 چشم مطالعه ثبت‌نام کردند (برخی از شرکت‌کنندگان دو چشم داشتند که معیارهای ثبت‌نام در مطالعه را داشتند؛ برخی دیگر فقط یک چشم واجد شرایط مطالعه داشتند). تزریقات ضد VEGF پیشگیرانه در 200 چشم یک ماه پس از ثبت نام، دو ماه و چهار ماه و سپس هر چهار ماه در طول دو سال انجام شد. درمان پیشگیرانه هر چهار ماه تا چهار سال ادامه داشت مگر اینکه NPDR فقط به بیماری خفیف بهبود یابد. در همین مدت در 199 چشم از تزریق شم (بدون دارو) استفاده شد. هر چشمی که دچار عوارض تهدید کننده بینایی مانند ادم ماکولا یا PDR شود، در صورت لزوم با تزریق ضد VEGF اضافی درمان می‌شود.

نتایج دو ساله این مطالعه نشان داد که در حالی که درمان پیشگیرانه خطر ابتلا به ادم ماکولا دیابتی یا PDR را کاهش می‌دهد، هیچ سود آشکاری برای بینایی وجود ندارد. این نتایج نهایی چهار ساله، بدون تفاوت آماری در حدت بینایی یا میزان کاهش بینایی بین دو گروه، یافته های قبلی را تقویت می کند.

آدام گلاسمن، مرکز تحقیقات بهداشتی جیب، تامپا، فلوریدا، که مدیر DRCR شبکیه چشم است، گفت: “ما انتظار داشتیم درمان زودهنگام از پیشرفت رتینوپاتی دیابتی جلوگیری کند، اما حتی با تزریق های پیشگیرانه، حدود یک سوم چشم ها دچار عوارض تهدید کننده بینایی شدند.” مرکز هماهنگی شبکه

در طول مطالعه چهار ساله، 34 درصد از چشم‌هایی که درمان‌های پیشگیرانه دریافت می‌کردند، پیشرفت بیماری را نشان دادند، در مقایسه با 57 درصد از چشم‌هایی که در گروه ساختگی بودند. به طور متوسط، آنهایی که در گروه پیشگیرانه بودند، 11 تزریق دریافت کردند، در مقایسه با میانگین سه تزریق در گروه شم.

در حالی که خطر عوارض در هر تزریق کم است، خطر با هر تزریق اضافی افزایش می یابد. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که مزایای آناتومیکی ناشی از درمان زودهنگام ضد VEGF منجر به بهبود حدت بینایی نمی‌شود، و بنابراین ممکن است ارزش خطر و ناراحتی برای بیمار را برای تکرار تزریق‌های پیشگیرانه برای NPDR نداشته باشد.

جنیفر سان، MD، MPH، مرکز دیابت جاسلین، دانشکده پزشکی هاروارد، بوستون، و رئیس ابتکارات دیابت برای شبکه شبکیه چشم DRCR

شناسه Clinicaltrials.gov برای این مطالعه NCT02634333 است. این مطالعه توسط NEI و مؤسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی، با تأمین مالی از طریق برنامه ویژه دیابت، از طریق یک قرارداد همکاری (EY14231) حمایت شد. Regeneron aflibercept را برای این مطالعه و بودجه را در اختیار شبکه DRCR Retina برای پرداخت هزینه های سایت بالینی مطالعه قرار داد. JDRF همچنین بودجه ای را برای پرداخت هزینه های سایت بالینی فراهم کرد.