تأثیر موسیقی ترجیحی بر آستانه درد چیست؟

چندین مطالعه نشان داده است که موسیقی می تواند تحمل را در بیماران درد حاد یا مزمن افزایش دهد. با این حال، هنوز مشخص نیست که موسیقی چگونه بر درد تأثیر می گذارد. اخیرا PLoS ONE در این مطالعه فرض شد که گوش دادن به موسیقی ترجیحی آستانه درد را افزایش می دهد در حالی که گوش دادن به موسیقی ناپسند تحمل درد را کاهش می دهد. این مطالعه تأثیر موسیقی ترجیحی، در مقابل موسیقی ناپسند، بر درک درد و تحمل درد در داوطلبان سالم را ارزیابی کرد.

درد چیست؟

درد یک تجربه حسی و احساسی ناخوشایند است که با آسیب واقعی بافت همراه یا مشابه آن است. به طور معمول، درد ناشی از بیماری، جراحت یا اقدامات پزشکی است و برای مدت کوتاهی یا تا زمانی که علت اصلی درد درمان نشود، ادامه دارد. انتقال از درد حاد به مزمن در بسیاری از محیط های بالینی مشاهده شده است. کاهش خطر درد مزمن مهم است زیرا درد مزمن می تواند بر کیفیت زندگی تأثیر منفی بگذارد.

درد حاد و مزمن هر دو باعث کاهش کیفیت زندگی اجتماعی، روانی، جسمی و معنوی می شود. اغلب بیماران مبتلا به درد مزمن بیش از حد به داروهای مخدر وابسته هستند. از آنجایی که این داروها عوارض جانبی زیادی دارند، داروهای ضد درد غیر دارویی می توانند مفید باشند.

مداخله موسیقی برای درمان درد حاد

موسیقی می تواند به عنوان یک گزینه درمانی، مکمل مداخلات دارویی استفاده شود. ثابت شده است که این رویکرد یک استراتژی موثر برای بهبود درد حاد و مزمن پس از یک روش پزشکی است. نیازی به گفتن نیست که این ارزان است، به راحتی در دسترس است و می تواند توسط خود بیمار تجویز شود.

تحقیقات اخیر بر اساس مطالعه‌ای که بر اساس مطالعه‌ای که در آن بیماران دچار سوختگی تحت موسیقی به‌عنوان درمان معمول مراقبت از زخم قرار می‌گرفتند، اثر ضددردی موسیقی را آشکار کرده است. در مقایسه با گروه کنترل، بیماران تحت مداخله موسیقی درد کمتری را تجربه کردند. موسیقی نه تنها شدت درد را کاهش داد، بلکه سطح اضطراب و علائم افسردگی را نیز کاهش داد.

بیماران ترجیح می دادند به موسیقی دلخواه خود گوش دهند. بر اساس نتایج تست غوطه وری دست در آب یخ، موسیقی ترجیحی تحمل درد را افزایش داد. جالب اینجاست که در همان مطالعه، شرکت‌کنندگانی که تحت موسیقی مورد علاقه‌شان نبودند، تحمل درد کمتری را نشان دادند.

درک درد بر اساس موسیقی ترجیحی و ناپسند – یک مطالعه جدید

مطالعه مشاهده‌ای کنونی بر اساس جشنواره موسیقی “Lowlands” در سال 2016 در Biddinghuizen، هلند انجام شد. این مطالعه داوطلبان بالغ سالمی را که در طول سه روز جشنواره حضور داشتند، انتخاب کرد. افرادی که در دوازده ساعت گذشته تحت داروهای ضد درد بودند، باردار بودند، از داروهای ضد افسردگی استفاده می کردند و دردی داشتند، از مطالعه حذف شدند. نویسندگان همچنین سطوح الکل خون را تعیین کردند و کسانی را که سطح الکل آنها بیش از 220 میکروگرم در لیتر بود را حذف کردند.

شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه آستانه تحمل درد الکتریکی (EPTT) و آستانه درد فشاری (PPT) تقسیم شدند و هر گروه شامل 170 داوطلب بود. از الگومتری فشار دستی برای ارزیابی PPT و اندازه‌گیری‌های الکتریکی برای اندازه‌گیری EPTT در حین گوش دادن به موسیقی ترجیحی و ناپسند استفاده شد.

این مطالعه تأثیر موسیقی ترجیحی را بر آستانه درد در مقایسه با موسیقی ناپسند ارزیابی کرد. مشاهده شد که میانگین آستانه درد برای هر دو گروه EPTT و PPT زمانی که شرکت‌کنندگان به موسیقی دلخواه خود گوش می‌دادند به‌جای موسیقی‌هایی که دوست نداشتند، به‌طور معنی‌داری بالاتر بود.

از شرکت کنندگان خواسته شد تا پس از ارزیابی PPT یا EPTT در مقیاس رتبه بندی عددی (NRS) درک درد خود را ارزیابی کنند. بر اساس یافته‌های NRS، یک الگوی معکوس ثبت شد، که در آن شرکت‌کنندگانی که به موسیقی ترجیحی گوش می‌دادند، نمرات درد کمتری را ثبت کردند و بالعکس. میانگین آستانه درد در هنگام گوش دادن به موسیقی ناپسند بیشتر از آستانه درد در هنگام گوش ندادن به موسیقی بود. بنابراین، مطالعه حاضر نشان داد که گوش دادن به موسیقی ترجیحی و ناپسند منجر به آستانه‌های درد بالاتر نسبت به عدم موسیقی می‌شود.

اگرچه مکانیسمی که باعث می شود موسیقی درد را کاهش دهد ناشناخته است، فرض بر این است که موسیقی حواس پرتی را به عنوان مکانیسم اصلی عمل نشان می دهد. مطالعات قبلی نشان داده است که موسیقی لذت بخش باعث ترشح مواد افیونی درون زا در مغز و نخاع می شود که بدن را آرام می کند.

نقاط قوت و محدودیت ها

نقاط قوت این مطالعه شامل جمعیت زیاد مطالعه و روش‌های تست استاندارد است. به همه شرکت‌کنندگان اجازه داده شد تا موسیقی دلخواه و ناپسند خود را انتخاب کنند و نتایج مغرضانه را کاهش دهند.

یک محدودیت کلیدی این مطالعه حول اندازه‌گیری موسیقی ترجیحی و ناپسند می‌چرخد، که ممکن است واقعیت را به دلیل عادت‌سازی و عوامل حساس‌سازی بیش از حد یا دست‌کم بگیرد. به دلیل تجهیزات اندازه گیری ناکافی، هر شرکت کننده یک محرک دریافت کرد. نویسندگان نتوانستند این دو نوع محرک را در میان شرکت کنندگان سالم مقایسه کنند.

در آینده، برای تعیین میزان عادت کردن، باید آستانه درد را قبل و بعد از آزمون اندازه گیری کرد. علاوه بر این، برای درک بهتر تأثیر آنها بر درک درد، باید تفاوت بین ترجیح داده شده، دوست نداشتن و سکوت ارزیابی شود.